Massaranduba to jedna ze zwyczajowych nazw drzewa Manilkara bidentata, które rośnie na północy Ameryki Południowej i Środkowej, a także na Karaibach.

Mówi się na nie również balatá, ausubo, nispero i „cow-tree” lub „beefwood”, zapewne ze względu na purpurowy kolor twardzieli (beef – ang. wołowina). Wraz z upływem czasu drewno ciemnieje do brązowo-czerwonego koloru. Rośnie aż do 45 metrów wysokości i rodzi żółte, jadalne jagody.

Jeśli chodzi o zastosowanie w budownictwie, massaranduba jest twarda i bardzo wytrzymała na biodegradację oraz warunki atmosferyczne, więc doskonale sprawdza się na zewnątrz. Wykorzystuje się ją do tworzenia pokładów statków, mostów, słupów nośnych. Nie wymaga specjalnego impregnowania, ponieważ drewno podlega naturalnemu procesowi patynowania wierzchniej warstwy, czyli powstawaniu srebrzystej powłoki nie mającej wpływu na obniżenie parametrów technicznych drewna i proces starzenia biologicznego. Ze względów estetycznych można zapobiec powstawaniu tej warstwy stosując regularnie olej impregnujący przeznaczony na zewnętrzne konstrukcje drewniane. Należy jednak pamiętać, że narażona na skrajne warunki massaranduba może pęcznieć, kurczyć się i pękać, a także raczej źle znosi suszenie. Drewno rozszerza się podczas deszczy, pobierając wodę z otoczenia i kurczy, gdy jest gorąco. Jest natomiast bardzo odporna na ataki grzybów i owadów, łatwa w klejeniu, zbijaniu i wykańczaniu.