Dąb należy do rodziny drzew bukowatych i posiada ponad 200 gatunków. Występuje w Afryce Północnej, Ameryce Północnej, Azji i Europie, najdalej na południe można go znaleźć na Archipelagu Malajskim. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że dąb gubi liście na jesień, jednak istnieją gatunki, które są zimozielone, a u niektórych zaschnięte liście utrzymują się na drzewie przez całą zimę.

W Polsce najbardziej popularny jest dąb szypułkowy (Quercus robur), spotykany w Europie (poza Skandynawią) i północno-wschodniej Azji. To gatunek długowieczny, żyjący ponad 700 lat i od wieków otaczany czcią ze względu na swoją majestatyczność – może osiągnąć nawet 50m wysokości i 2-3m średnicy, a swobodnie rosnąc wytwarza szeroką, kopułowatą koronę. Żołędzie dębu są tak naprawdę orzechami.

Biel dębu ma barwę biało-żółtawą i średnią twardość, natomiast ciężka twardziel jest brunatna i przewyższa wytrzymałością wszystkie drzewa europejskie. Drewno dębu jest wykorzystywane w stolarce wewnętrznej, budowlance i meblarstwie, szczególnie dobrze sprawdza się w postaci klepki podłogowej, jako że jest bardzo odporne na ścieranie. Dębu nie należy jednak stosować na zewnątrz, ponieważ ma tendencję do pękania przy dużych mrozach.

Do najczęściej spotykanych wad dębu należą zgnilizny, chodniki owadzie, listwy mrozowe, krzywizny i nieregularny układ przyrostów rocznych.